Grutto, rietgors en een zoekplaatje

Het mooie van grijs weer is dat warme kleuren er mooi uitkomen.
Bij dit mannetje torenvalk is dat goed te zien. Nadat ik een paar foto's maakte kwam er een kokmeeuw die vond dat de torenvalk weer lang genoeg geposeerd had en jaagde de torenvalk weg.

Een mannetje van de grutto heeft een donkerder verenkleed. In de Yerseke Moer schommelt het aantal broedparen van de grutto zo rond de 100. Een mooie populatie!

De grutto peurt met zijn snavel in het gras op zoek naar beestjes. Door de wat langere sluitertijd wordt de heen en weer gaande beweging van de kop mooi weergegeven.

Het vrouwtje van de grutto, het verenkleed is wat minder bont gekleurd. Zoals bij veel vogels is het vrouwtje minder fel gekleurd. Het vrouwtje broed namelijk in de meeste gevallen de eieren uit, dan is een goede schutkleur erg belangrijk om zo min mogelijk op te vallen voor nestrovers.

Een zoekplaatje tussen de meidoorns. De meidoorn krijgt eerst blad en gaat dan pas bloeien, de sleedoorn bloeit eerst waarna er bladvorming plaatsvindt. De struiken van de meidoorn en sleedoorn staan op de zoetere gedeeltes van de Yerseke Moer. In grote delen van de Yerseke Moer heerst er een zoutgehalte waar struiken als de meidoorn niet goed in gedijen.

De rietgors liet zich ook even zien, uiteraard in het riet.

Als laatste nog een kievit op één van de akkertjes die het Zeeuws Landschap nog op een manier beheerd zoals dat voor de tweede wereld oorlog gebruikelijk was. Dus extensieve landbouw, met als doel het behoud van soorten als de veldleeuwerik.

O ja, op het zoekplaatje staat een zingende blauwborst. :-)

Lepelaar en tureluur

Een serie van vorig jaar rond deze tijd van het jaar.
Afgelopen dagen ben ik er wel regelmatig op uit geweest maar ik heb daarbij niet zoveel foto's gemaakt.
Wat ik wel erg leuk vond was een waarneming van een klapekster in de Yerseke Moer. Niet de eerste klapekster die ik ooit zag maar wel de eerste in de Yerseke Moer.
De avond ervoor zag ik een mannetje zomertaling in de Yerseke Moer dat was wel de eerste keer dat ik deze eend zag.
Dus veel leuke waarnemingen en weinig foto's. Gelukkig heb ik nog een voorraad van vorig jaar.

Een turelaar op een paal. Een veel gezien beeld in de Yerseke Moer maar daarom niet minder mooi.
 Zeker als het licht zo schitterend is als op deze foto.

Een mooie gebeurtenis vorig jaar in de Yerseke Moer.
Een lepelaar komt al voedselzoekend te dicht in de buurt van het nest van een scholekster (linksachter).
Het blijft niet bij een dreigende houding van de scholekster...

De aanval wordt ingezet.....

En afgeslagen...

Oei, deze aanval zag ik niet aankomen...

Dan maar een slootje verder.

En ach, hier is het ook heerlijk toeven. Even een poetsbeurtje en dan de lekker m'n snavel tussen de veren.
Rust.

portretjes en kluten

Fazanten slapen in bomen of struiken, 's avonds in de schemering gaan ze de boom in en 's ochtends gaan ze in de schemering weer uit de boom. Deze fazant was lekker aan het uitslapen.

Wat doet die auto daar onder mijn boom? Hmm, geen gevaar en hij sliep weer verder.

Schuw en snel zijn ze, zodra ze je niet helemaal vertrouwen gaan ze er vandoor. Het liefst het water in. Als ze zich echt bedreigd voelen kunnen ze onder water duiken en houden ze alleen hun kopje boven water om adem te halen. De waterhoen, ook wel waterkip genoemd.



De meerkoet, ook een veel voorkomende watervogel. Ze zijn minder schuw dan de waterhoen.




Een vrouwtjevan de wilde eend, heel gewoon en toch erg mooi. Juist omdat ze zo gewoon zijn is het nog niet zo eenvoudig om ze mooi op de foto te zetten.




De graspieper is steeds minder schuw. Als je een rondje door de Yerseke Moer gaat doen lukt het altijd wel om ze op de foto te zetten.




Naar deze zeven kluten heb ik een hele tijd zitten kijken. Er zaten vijf kluten in de plas, even later kwamen er twee kluten bij maar dat werd niet op prijs gesteld. Wegwezen, was de boodschap. Met dreigende houdingen, schijnaanvallen en dreigende klutentaal waren de twee indringers zo verdwenen. Op de foto zijn de twee rechterkluten op de voorgrond de indringers.




Niet de lievelingsvogel van de meeste mensen. Maar om deze kauwtjes nu af te schieten zoals vorig jaar gebeurde.




Een rietgors op behoorlijke afstand, normaal niet echt een foto waard. Op zo een manier verteld deze rietgors natuurlijk een mooi verhaal over het natuurgebied waar ik vaak vertoef. Aan de poepstrepen te zien zitten er vaker vogels.





De één vind het letterlijk rotganzen en de vogelaar gaat gelijk op zoek naar die ene witbuikrotgans of die ene zwarte rotgans. Als ze zo opvliegen is het verschil moeilijk te zien.