portretjes en kluten

Fazanten slapen in bomen of struiken, 's avonds in de schemering gaan ze de boom in en 's ochtends gaan ze in de schemering weer uit de boom. Deze fazant was lekker aan het uitslapen.

Wat doet die auto daar onder mijn boom? Hmm, geen gevaar en hij sliep weer verder.

Schuw en snel zijn ze, zodra ze je niet helemaal vertrouwen gaan ze er vandoor. Het liefst het water in. Als ze zich echt bedreigd voelen kunnen ze onder water duiken en houden ze alleen hun kopje boven water om adem te halen. De waterhoen, ook wel waterkip genoemd.



De meerkoet, ook een veel voorkomende watervogel. Ze zijn minder schuw dan de waterhoen.




Een vrouwtjevan de wilde eend, heel gewoon en toch erg mooi. Juist omdat ze zo gewoon zijn is het nog niet zo eenvoudig om ze mooi op de foto te zetten.




De graspieper is steeds minder schuw. Als je een rondje door de Yerseke Moer gaat doen lukt het altijd wel om ze op de foto te zetten.




Naar deze zeven kluten heb ik een hele tijd zitten kijken. Er zaten vijf kluten in de plas, even later kwamen er twee kluten bij maar dat werd niet op prijs gesteld. Wegwezen, was de boodschap. Met dreigende houdingen, schijnaanvallen en dreigende klutentaal waren de twee indringers zo verdwenen. Op de foto zijn de twee rechterkluten op de voorgrond de indringers.




Niet de lievelingsvogel van de meeste mensen. Maar om deze kauwtjes nu af te schieten zoals vorig jaar gebeurde.




Een rietgors op behoorlijke afstand, normaal niet echt een foto waard. Op zo een manier verteld deze rietgors natuurlijk een mooi verhaal over het natuurgebied waar ik vaak vertoef. Aan de poepstrepen te zien zitten er vaker vogels.





De één vind het letterlijk rotganzen en de vogelaar gaat gelijk op zoek naar die ene witbuikrotgans of die ene zwarte rotgans. Als ze zo opvliegen is het verschil moeilijk te zien.